Little girl in a big world!
Door: Charlotte Nap
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
17 November 2014 | Ecuador, Puyo
Om eerlijk te zijn zat ik een beetje in een sleur afgelopen weken waardoor ik geen behoefte had om een blog te schrijven, maar nu ik erop terug kijk kan ik de positieve veranderingen zien.
Ik werk nog steeds elke ochtend een uurtje op school en volg elke dag een half uurtje Spaanse les. Erg leuk om wat meer van de taal te leren :) Dit is dus een ochtend programma, maar de middagen heb ik veel thuis gezeten. Ik wilde graag meer aan de slag bij Casa de Fe maar vanwege grote veranderingen was dat niet mogelijk. Ik kan nu een middag per week naar Casa de Fe.
Was dat waar ik voor naar Ecuador ging? Middagen thuis zitten om biologie te leren, tv te kijken of bijbelstudies te doen? Ik dacht dat ik grootse dingen hier ging doen en dat God mij hier wel een plekje zou geven.
Het is natuurlijk lastig om echt ergens aan het werk te gaan omdat ik nog geen diploma of werkervaring heb. Hiervan ben ik me bewust, maar ik wil wel graag iets betekenen in de tijd dat ik hier ben.
Na veel gebed en veel gesprekken met de mensen om me heen hebben we wat klusjes voor me gevonden om mijn tijd te vullen. Een voorbeeld hiervan is dat het ziekenhuis hier in Shell weer open wil, maar voor dat ze open kunnen moet al het oude papier waar het oude logo opstaat zichtbaar vernietigt worden. Wat dus betekend dat alles met de hand verscheurt moet worden. Er werd aan mij gevraagd of ik hieraan mee wilde werken. Ik heb hiermee ingestemd en toen ik vorige week voor het eerst ging kijken bleek dat er mega grote stapels papier lagen waar nog niemand mee bezig was geweest. Vervolgens zit ik in een leeg ziekenhuis, in mn eentje, drie uur lang papier te scheuren.
Terwijl ik dat aan het doen was, ging ik in gesprek met God. ‘Wilt U dat ik dit doe? Wilt U dat ik hier middagen in m’n eentje ga zitten om papier te verscheuren? Is dat Uw plan voor mij?’ Ik was nogal geirriteerd door het feit dat ik dacht dat ik grote dingen ging doen terwijl ik nu ‘ dom’ papiertjes zat te verscheuren.
Direct na ik dit hardop uitgesproken had aan God kreeg ik een enorme rust. Het was alsof God tegen me zei: ‘Charlotte, ik wil je graag leren om dienstbaar te zijn en nederig te zijn voor ik jou grote dingen laat doen.’
Biddend en lovend heb ik de drie uur uitgezeten, omdat ik onwijs dankbaar ben voor het plan wat God voor mij heeft, ookal is dat voor mij nog een raadsel. Er zijn veel momenten hier geweest dat ik heb gezegt: ‘ God, doet U het maar, want ik weet niet meer hoe ik verder moet.’
Als ik terug kijk op de afgelopen weken, zie ik veel van Gods aanwezigheid. Elke keer als ik vraag om hulp, om uitleg, om rust, om vrede, heeft Hij het me gegeven. Soms op ene directe manier zoals ik in het ziekenhuis gebeurde, maar ook heel vaak door mensen of door de Bijbel heen. Heel bijzonder om terug te kijken om alle dingen die God voor mij heeft gedaan afgelopen tijd.
Een ander voorbeeld is dat ik soms vast liep in mijn eigen bijbelstudies en dat ik de gesprekken binnen de kerk en van de categesatie heel erg miste. Gelukkig heeft God me geleid binnen mijn bijbelstudies, maar er was een moment waar ik toch vast kwam te zitten met een paar dingen. Weer een vraag aan God: ‘God, wat moet ik hiermee doen? Wilt u me helpen?’ En binnen no time kregen we een mailtje van de buren dat ze een bijbelstudie serie wilden houden voor jongeren.
Het is fijn om in gesprek te kunnen met andere en om daar vervolgens weer alleen mee aan de slag te kunnen.
Afgelopen maanden zijn er grote veranderingen in mijn geloofsleven geweest en ik ben blij dat ik hier te tijd, rust en mogelijkheid krijg om routine te krijgen in sommige dingen en om ruimte te krijgen van alles wat me in Nederland afhoud of afleid van God.
Elke dag weer ben ik onwijs dankbaar dat ik hier ben en dat ik zo veel leer.
Een beetje spannend om dit zo op internet te zetten is het wel, maar het is iets wat ik graag met jullie wil delen en waar ik ook graag met jullie over door praat als ik terug ben.
Mijn dag invulling is dus gevuld met veel verschillende dingetjes zoals school, het ziekenhuis, wat computerwerk, wat teken/schilderwerk en Casa de Fe. Hiermee kan ik mijn week zo druk of zo rustig maken als ik zelf wil.
Ik ga deze week 5 dagen naar Quito om alle high lights daar langs te gaan. Ik zie hier onwijs naar uit omdat Ecuador een prachtig land is en omdat ik tot nu toe al zo veel mooie dingen heb gezien.
Ik ben al een keer in m’n eentje met de bus naar Puyo geweest (15 min. hier vandaan) om daar wat rond te lopen en ik ben afgelopen zaterdag alleen naar Banos (1 uur hiervan vandaan) geweest. Banos is erg touristisch en heeft veel te bieden. Ik had nooit gedacht dat ik als 17 jarig meisje hier, in een vreemde stad, in een vreemd land met een vreemde taal, elf uur vliegen van mijn familie en vrienden vanaan, zou lopen. Maar het overkomt me momenteel allemaal!! Ik probeer zo veel mogelijk te genieten.
Volgende week ga ik ook een paar dagen op vakantie naar Papajjacta. (ik google het net even en mijn mond valt open! Wauw..) We gaan met meerdere gezinnen om het Amerikaanse Thanks Giving vieren. Voor mij onbekend, maar ik ze vertellen me dat het gaat om lekker (en veel) eten en veel gezelligheid en spelletjes. Dat komt dus wel goed :)
De tijd vliegt voorbij en ik probeer lekker te genieten van de prachtige natuur en alle mensen om me heen!
-
17 November 2014 - 18:59
Wilma:
Hoi Charlotte,
Dapper dat je dit durft en wilt delen en mooi om te lezen!
Hoe waardevol zal deze tijd in je verdere leven zijn. Ik denk heel waardevol.
Maar ik kan me ook zo goed voorstellen dat je niet naar de andere kant van de wereld gevlogen bent om papier te scheuren. En toch weet ik uit eigen ervaring dat juist dit soort momenten later heel waardevol kunnen zijn.
Heel veel plezier tijdens je vakantie en geniet nog lekker die laatste weken!
Groetjes van wilma -
17 November 2014 - 23:28
Suzan:
Lieve dappere charlot. Wat moedig van je om dit kwetsbare te schrijven! Een glimlach op mn gezicht heeft t veroorzaakt. Ik vind je n mooi mens. THNX!
Het lied 'You raise me up' ging bij t lezen van jouw verhaal door mn hoofd.
Dikke knuffel, natuurlijk ook van Jinthe -
19 November 2014 - 00:12
Joëlle:
Waaauuwww Charlot! Wat gaaaf dat je ondanks die tegenslagen toch God zo duidelijk ervaart, en veeeet dapper dat je dat gewoon deelt ^^ echt wauw! Geniet van je tijd daar! Ik bid voor jou! Xxxx -
19 November 2014 - 21:52
Henk:
Ha Charlotte, mooi om te lezen hoor! Geniet van de rust en gebruik die ook inderdaad. Laat je leiden door God die jou kent , dan zul je je doel bereiken! Succes met alles!
Groeten Henk -
24 November 2014 - 11:02
Denise:
Charlotte wat een prachtig bericht! Toen ik begon met lezen voelde ik met je mee, verwachtingen die anders waren, niet kunnen doen wat je wilt doen. Heel beklemmend allemaal, maar des te mooier om te lezen wat je ervan kunt maken! Wat een prachtige les, om je dienstbaar te mogen opstellen. Daar kunnen veel mensen van leren. Supergoed dat je het online hebt gezet. Het doet me denken aan Jezus op de ezel... En God zegt, het gaat er niet om wat je doet - maar om wie je bent en wat er in je hart leeft. Als je nu al vrede hebt gevonden in wat je doet, dan ben je ontzettend ver. Petje af en geniet van de laatste maand! Proud of you girl! -
24 November 2014 - 11:02
Denise:
Charlotte wat een prachtig bericht! Toen ik begon met lezen voelde ik met je mee, verwachtingen die anders waren, niet kunnen doen wat je wilt doen. Heel beklemmend allemaal, maar des te mooier om te lezen wat je ervan kunt maken! Wat een prachtige les, om je dienstbaar te mogen opstellen. Daar kunnen veel mensen van leren. Supergoed dat je het online hebt gezet. Het doet me denken aan Jezus op de ezel... En God zegt, het gaat er niet om wat je doet - maar om wie je bent en wat er in je hart leeft. Als je nu al vrede hebt gevonden in wat je doet, dan ben je ontzettend ver. Petje af en geniet van de laatste maand! Proud of you girl!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley